Το να είσαι "φεμινίστρια"...

Έχει καιρό να γράψω μονόλογο τις σκέψεις μου για ένα θέμα. Έτσι, με αφορμή κάποια γεγονότα ξεκίνησα να πατάω γράμματα στο πληκτρολόγιο. Θα είναι πολύ γενικό αφού σε επόμενες δημοσιεύσεις θα αναπτύξω και θα εμβαθύνω περισσότερο.

Ας ξεκινήσουμε.....

Αρκετοί όταν ακούνε τον όρο "φεμινισμός", μια εικόνα τους έρχεται στο μυαλό:

Μια ανήθικη γυναίκα που μισεί τους άντρες, μια γυναίκα με τάσεις "σκύλας" που της φταίνε όλοι οι άντρες και ο κύριος στόχος της δεν είναι η ισότητα αλλά να γίνει ανώτερη από ένα άντρα και να καταστρέψει την "παραδοσιακή οικογένεια" και την ισορροπία της κοινωνίας. 

Δυστυχώς, αυτό είναι ακόμη ένα στερεότυπο που έχει δημιουργηθεί από τον καιρό που κατάφεραν οι γυναίκες (όχι όλες) να πολεμούν για τα δικαιώματα τους και να μπορέσουν να πάρουν στα χέρια τους το μέλλον της ψυχής τους και του σώματος τους. Και ναι, έχω ακούσει αρκετά σχόλια τύπου: "Σήμερα οι γυναίκες είναι και ανώτερες μας και μας πατάνε στο λαιμό".... Μόνο και μόνο που το λέτε αυτό πάλι είναι σεξιστικό για αυτό δεν το σχολιάσω..... 

Ακόμη υπάρχουν γυναίκες που δεν θέλουν να αυτοκαλούνται φεμινίστριες, αφού ο όρος πια έχει πάρει κακό χαρακτήρα και η κλασσική τους ατάκα είναι: "Δεν είμαι φεμινίστρια, αλλά φυσικά πιστεύω στην ισότητα των δύο φύλων". Συγγνώμη που θα σε στεναχωρίσω, αλλά αυτό σε κάνει φεμινίστρια, ακόμη και αν εσύ δεν το πιστεύεις. 

Το να πιστεύεις στον φεμινισμό, δεν σε κάνει να πιστεύεις πως οι γύναικες πρέπει να ανώτερες από τους άντρες και να τους μισείς. Ο φεμινισμός στηρίζεται στην θεωρία πως οι γυναίκες πρέπει να έχουν ΙΣΑ κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά δικαιώματα. Να έχουν ίσες ευκαιρίες στην επιτυχία, να έχουν ίσες ευκαιρίες στην εργασία. Να μπορέσει μια γυναίκα να γίνει διευθύντρια σε μια εταιρεία επειδή είναι δυναμική και έχει ικανότητες να διοικήσει χωρίς να την σχολιάζουν πως την θέση δεν την πήρε με την αξία της αλλά την πήρε με "άλλο μέσο"... Και το πιο σημαντικό, να σπάσουμε την "γυάλινη οροφή" που εμποδίζει την κάθε γυναίκα να ανεβεί τα σκαλιά της επιτυχίας. 

Να μπορεί μια γυναίκα να πάει σε ένα φαρμακείο να πιάσει αντισυλληπτικά, χωρίς να την αποκαλέσουν "τσούλα". Να μπορέσει μια γυναίκα να πει ΟΧΙ στον σύντροφο της για σεξουαλική επαφή γιατί απλά σήμερα δεν θέλει.... Να μπορέσει να σταθεί μόνη στα πόδια της οικονομικά, χωρίς να στηρίζεται στους γονιούς της ή στον άντρα της,,,, Να μην έχει ανάγκη κανένα....

Να μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη στους βιασμούς που έχουν υποστεί αρκετές γυναίκες, χωρίς να ακούγονται φράσεις "Προκαλούσε, τι περίμενε". Να αλλάξουμε αυτή την νοοτροπία να κατηγορούμαι το θύμα και να ξεκινήσουμε να βλέπουμε την ουσία..... Να σταματήσουμε τα στερεότυπα και τις κατηγοροποιήσεις... Να  σταματήσουμε τις ταπέλες που βάζουμε σε συμπεριφορές και ρόλους πως αυτό είναι γυναικείο και αυτό αντρικό..... 

Συμπέρασμα: 

Αυτό που θέλουμε εμείς οι "τρελές", "ανήθικες" φεμινίστριες, είναι να μπορούμε να ελέγχουμε την ψυχή μας και το σώμα μας. Να μην μας περιορίζει η κοινωνία και να μας βάζει ταμπέλες και ρόλους που δεν μας αντιπροσωπεύει καν. Να σταματήσει η πλύση εγκεφάλου για το πως πρέπει να είναι μια "σωστή" γυναίκα....  

Αυτό.

Καλό βράδυ...

(Υ.Γ. Κάποιοι από εσάς σίγουρα θα σκέφτεσαι: αφού θέλετε να είστε ίσες, να πάτε να δουλέψετε τις ίδιες δουλειές με έμας όπως χτίστες κ.α.... Αυτό θα το σχολιάσω μια άλλη φορά σε επόμενο δημοσίευμα)

The White Mountain

The White Mountain is the highest spot you can find in Skellefteå. On the one side you can see the town and on the other side a forest that never ends. Which way would you choose to go?

Ξύπνησα ακόμη μια φορά στο όμορφο Σκελέφτεο (Skellefteå). Αυτή την φορά όμως όχι στο σπίτι της γιαγιάς μου αλλά στο σπίτι της moster (Θεία στα Σουηδικά). Έφαγα το αγαπημένο μου άσπρο λεπτό σουηδικό ψωμί αλλά αυτή την φορά με γλυκοαγγουράκι (smörgåsgurka). Είναι ένα είδος ξυδάτο αγγούρι αλλά δεν έχει πολύ γεύση το ξύδι, είναι περισσότερο γλυκό επειδή έχει ζάχαρη. Μπορεί να μην σας ακούγετε και τόσο νόστιμο, αλλά στην Σουηδία και προσωπικά σε εμένα, αρέσει πολύ. Το πρωινό πέρασε γρήγορα αφού συζητούσαμε με την θεία μου τα σημερινά μας σχέδια. Και αποφασίστηκε η σημερινή μας εκδρομή, μια ήσυχη μέρα στο Ασπρόβουνο (Vitberget). Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Skellefteå, πάντα είναι ένα μέρος που θέλω να επισκέπτομαι, ότι εποχή και να είναι. Όταν είναι καλοκαίρι είναι ολοπράσινα, ενώ τώρα που είναι χειμώνας είναι ακριβώς όπως ονομάζεται, είναι κατάλευκο από το χιόνι. 

Η ώρα ήταν 10:30 το πρωί και έπρεπε να βιαστούμε πριν ο ήλιος χαθεί και πάλι αφού μέχρι τις 14:00 πέφτει το σκοτάδι. Είδαμε το θερμόμετρο για να ξέρουμε τι θα φορέσουμε. Ήταν -13 βαθμούς. Φορέσαμε όλα όσα θα μπορούσε να μας προσταυεύσει, ντύσαμε και τα σκυλάκια της θείας μου με φωσφόρες τζακετούλες μπας και έρθει το σκοτάδι και δεν μπορούμε να τα βρούμε και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας. Δεν είναι μακριά καθόλου, αν σκεφτείς πως το κέντρο είναι μόνο 15 λεπτά με αμάξι να πας, ενώ από το σπίτι της θείας μου είναι μόνο 10 λεπτά αφού μένει λίγο πιο έξω από τον κέντρο.

Η διαδρομή ήταν μαγική, όλα κατάλευκα. Τα σκυλάκια στο πίσω κάθισμα να βλέπουν έξω. Στο δρόμο είδα το γήπεδο χόκεϊ της πόλης που όλοι είναι τόσο περίφανοι, αφού η ομάδα της πόλης είναι από τις καλύτερες της Σουηδίας. Μετά υπήρχαν μικρά σπιτάκια που ενοικιάζονται αν κάποιος ενδιαφέρεται να κάνει τουρισμό. Και φτάσαμε στην κορυφή....

Και αυτό ήταν το σκηνικό που αντίκρισα μόλις κατέβηκα από το αμάξι. Το κρύο αεράκι να φυσάει στο πρόσωπο μου και το φως να με τυφλώνει πριν πει αντίο και εγώ να χαμογελώ.

Αφού είναι το ψηλότερο σημείο της πόλης, εδώ γίνονται και τα τουρνούα σκι. Ήμουν και εγώ έτοιμη για να κατεβώ την κατηφόρα αλλά δυστυχώς φέτος δεν είχε χιονίσει όσο άλλες χρονιές. Η Σουηδία είναι από τις χώρες που έχει επηρεαστεί από την κακή μεταχείριση του πλανήτη μας. όπως και άλλες χώρες, απλά εδώ το αντιλαμβάνεσαι περισσότερο. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, είχε τόσο χιόνι που μπορούσες να δημιουργήσεις ένας ολόκληρο σπίτι και ήταν ένα χιόνι τόσο μαλακό και όμορφο.

Την ώρα που περπατούσα, διάφορα περνούσαν από το μυαλό μου. Τι θα συμβεί γενικά στο μέλλον... Πόσο καιρό θα χρειαστεί για να καταστραφεί αυτός ο θησαυρός.... Πόσο θα ήθελα να είχα κάποια δύναμη προστάτευα αυτό τον πλούτο... Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο στα χέρια μου το μέλλον του πλανήτη μας, αλλά ΟΛΩΝ.

Και έτσι πέρασε η μέρα μου. Ησύχα με συντροφιά την φύση. Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι πιο όμορφο! Μακάρι να τα βλέπατε όλα από κοντά!

Extra - Μαθήματα Σουηδικών:

Απλά για να σας γεμίσω λίγο της γενικές σας γνώσεις, όταν θες να πεις θεία και είναι η αδερφή της μητέρας σου, τότε την αποκαλείς 'moster', αν είναι αδερφή του πατέρα σου τότε την αποκαλείς 'faster'. Αντίστοιχο είναι και στο θείο αλλά και στη γιαγιά και στο παππού. Δηλαδή, η μητέρα της μητέρας είναι mormor (mor σημαίνει μάνα άρα mormor σημαίνει μάνα της μάνας), ενώ η μητέρα του πατέρα είναι farmor (far σημαίνει πατέρας, άρα η μάνα του πατέρα). Ενώ αν θες να πεις παππούς και είναι ο πατέρας την μητέρας είναι morfar (αντιστρέφεται) και αν είναι πατέρας του πατέρα είναι farfar! Νομίζω είναι κάτι ενδιαφέρον! Αν έχετε κάποια απορία, απλά ρωτήστε με! Ελπίζω να τα εξήγησα καλά!!!

Θα τα ξαναπούμε σύντομα! :)

The white beauty - moments from Skellefteå

I walked for hours... Just to see my memories. I love sooo much this place!!! I can feel this moment so strong... I feel so ME!

Ξύπνησα το πρωΐ ενθουσιασμένη. Αγκάλιασα την γιαγιά μου (mormor στα σουηδικά) και είπαμε τα δικά μας. Μου είχε έτοιμο πρωινό. Το αγαπημένο μου,  λεπτό σουηδικό ψωμί με τυρί και ένα ποτήρι γάλα!!! Από την πρώτη μπουκιά ήρθαν αναμνήσεις παλαιές που ποτέ δεν θα ξεχαστούν. Η ώρα πέρασε και σκέφτηκα ας πάω μια βόλτα στο κέντρο του Skellefteå. Όλα ήταν τόσο μαγικά!!! Χριστουγεννιάτικα όλα ήταν στολισμένα και ένας άντρας να παίζει χριστουγεννιάτικες μελωδίες με την τρομπέτα του. ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!  Έκανα την βόλτα μου χαζεύοντας στα μαγαζιά και λέω ας πάρω το δρόμο για τον διάσημο ποταμό του Skellefteå (älven). 

Δεν είναι μακριά από το κέντρο. 2 παράλληλοι δρόμοι πιο κάτω. Φτάνω εκεί και τι βλέπω; Όλα παγωμένα!!! Ένα τοπίο που δεν μπορώ να σας το περιγράψω με λόγια αλλά ούτε με φωτογραφίες. Ο ποταμός ήταν ήρεμος παγωμένος που αντανακλούσε το λίγο φως που υπήρχε ακόμη πριν φύγει. Η ώρα ήταν 12 το μεσημέρι αλλά ο ήλιος σε λίγο θα έφευγε και για αυτό το φως έπεφτε απαλά και άφηνε τέλειες αποχρώσεις στον πάγο και στα χιόνια. 

 

Περπατούσα και χαμογελούσα μόνη μου. Πόσο θα ήθελα να το έβλεπαν κι άλλοι αυτή την ομορφιά! Και μου ήρθε στο μυαλό μου ο σκύλος μου ο Όσκαρ, αυτός θα ξετρελενόταν!!! Θα έπαιζε και θα έτρεχε και μαζί του εγώ να χαίρομαι. Αχχχ τι ωραία θα ήτανε!

 

Συνέχισα εγώ σε όλο τον παράλληλο δρόμο του ποταμού και βρήκα ένα παγκάκι. Το καθάρισα από το πολύ χιόνι που είχε και κάθισα απολαμβάνοντας όλο το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα. Ο ήλιος όμως είχε πια σιγά σιγά πει αντίο και έπρεπε να πάρω τον δρόμο πίσω. Η διαδρομή πίσω ήταν σαν να την έβλεπα πάλι για πρώτη φορά, με τον ίδιο ενθουσιασμό, αφού το φως χανότανε και έβλεπες μια άλλη σκηνή στα μάτια σου. Δίπλα μου περνούσαν ποδήλατα, ζευγάρια ερωτευμένα όλο των ηλικιών. Άτομα κάνουν το απογευματινό του τρέξιμο....

Ήταν ένα παγωμένο απόγευμα, αλλά γεμάτο ζωντάνια!!!!

Πήγα σπίτι,  έβγαλα τα παπούτσια μου,  έβγαλα όλα εκείνα τα ρούχα που με προστάτευαν από τους -10 βαθμούς. Βλέπω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη και ξεκίνησα να γελάω. Ήμουν ΟΛΟΚΟΚΚΙΝΗ από το κρύο. Η μυτούλα μου τόσο κόκκινη σαν παλιάτσου. Αλλά ήταν μια αίσθηση ωραία και αληθινή.

Κάτι μοναδικό, που όλοι πρέπει να το ζήσουν. Δεν είμαι άτομο που περιαυτολογούμαι και θέλω να σας κάνω να ζηλέψετε για αυτό που ζω, αλλά αν ήμουν εκατομμυριούχα σίγουρα θα έκλεινα εισιτήρια σε όλα τα αγαπημένα μου άτομα να απολαύσουν αυτό που ζω. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!!!

My first day of my journey to Sweden

I was waiting for this day. I had booked my tickets 4 month before so I could have a good price.

I was waiting so long.... To see my family, my second country, my second hometowm Skellefteå...

I love nature so Skellefteå is a town that makes me relax and enjoy every moment.

Ξεκίνησε το ταξίδι μου από την Λάρνακα - Κύπρου με προορισμό την Στοκχόλμη - Σουηδίας. Είχα μια ενδιάμεση στάση στην Αθήνα - Ελλάδος 50 λεπτών. KAI NAI! Mπορώ να πω πως για πρώτη φορά στην ζωή μου είχα τρέξει τόσο πολύ για προλάβω την πτήση μου. Ευτυχώς ΠΡΟΛΑΒΑ! ΧΕΧΕ Άξιζε τον κόπο όλο αυτό το τρέξιμο.

Όταν τελικά έφτασα στην Στοκχόλμη, η καρδιά μου ήταν πιο χαρούμενη από ότι έδειχνε το πρόσωπο μου. Ήταν όλα τόσο λαμπερά, λόγω και των γιορτών. Περπατούσα στο αεροδρόμιο της Αρλάνδα - Στοκχόλμης και έβλεπα τον κόσμο να πηγαινοέρχεται... Επειδή είχα 6 ώρες αναμονή για να πάρω την τελευταία μου πτήση για Skellefteå, έπρεπε να βρω ένα spot που θα μπορούσα να περάσω τις ώρες μου. Θα αναρωτιέστε γιατί χρειαζόμουνα να πάρω άλλη πτήση από Στοκχόλμη να πάω Skellefteå, αλλά με αμάξι είναι απόσταση 12 ωρών με αμάξι. Άρα έπρεπε να περιμένω για την επόμενη πτήση.

Βρήκα μια μικρή καφετέρια μέσα από όλα εκείνα που υπάρχουν στο αεροδρόμιο, αγόρασα το αγαπημένο μου γλυκό που είναι μια σουηδική σοκολατένια τρούφα (Chokladboll), έκατσα σε μια άκρια με φώντο τα παρκαρισμένα αεροπλάνα και έβγαλα το βιβλίο που διαβάζω τώρα "Η παγωμένη πριγκίπισσα" της Καμίλα Λεκμπεργκ. Το χιόνι έξω έπεφτε και εγώ καθόμουνα εκεί μόνη και διάβαζα το βιβλίο μου. Ήταν ένα από τα  καλύτερα συναισθήματα που είχα νιώσει ποτέ.

Διάβασα 5 κεφάλαια του βιβλίου και σκέφτηκα πως ήταν ώρα να παραδώσει την αποσκευή μου και να πάω μια βόλτα να δω τον παιχνιδότοπο Junibacken που με έπερνε η μαμμά μου όταν ήμουνα μικρή, με όλους τους Σουηδικούς ήρωες (Πίπι Φακιδομήτη κ.α.) Μια νοσταλγία ένιωσα να με κυριαρχεί... Εντάξει, δεν είμαι και τόσο μεγάλη σε ηλικία, αλλά εκείνη η ανεμελιά μπορώ να πω πως την έχω πεθυμήσει... Χωρίς υποχρεώσεις και έννοιες....

Έφτασε η ώρα να αναχωρήσω από την Στοκχόλμη. Μπήκα σε στο τελευταίο μου αεροπλάνο πριν τον προορισμό μου. Μετά από 1 ώρα πτήση, ήμουν στο Skellefteå, μια από τις βορειότερες πόλης της Σουηδίας.

(ποταμός του Skellefteå)

Αυτά από την μέρα του ταξιδιού μου, θα αναρτηθούν κι αλλά για τις ημέρες μου στην Σουηδία!!

Καλή σας ημέρα!!!

(Υ.Γ. Μπορεί ο προορισμός να είναι το παν, αλλά το ταξίδι είναι που σε κάνει να το αισθάνεσαι περισσότερο)